Do kin obraz trafi za kilka miesięcy, 13 stycznia. "Powidoki", ostatni film zmarłego w niedzielę Andrzeja Wajdy, to - jak czytamy w zapowiedzi - opowieść o tym, "jak komunistyczna władza Zamówienie wysyłkowe oznacza, że po dokonaniu zakupu muzyka na płycie Wodzirej (Muzyka weselna do filmu "Wesele"), CD zostaje dostarczona bezpośrednio do adresu podanego przez klienta, do Paczkomatu®, automatu paczkowego, zazwyczaj za pośrednictwem firmy kurierskiej lub Poczty Polskiej. Klient nie musi osobiście odbierać muzyki na Filmy. Komentarze. Film pod tytułem „Wesele“ w reżyserii A.Wajdy na podstawie dramatu Stanisława Wyspiańskiego jest adaptacją utworu scenicznego. Reżyserowi. udało się, nie naruszając dzieła przełamać w nim teatralne jedności, podziały na akty i sceny. Andrzej Kijowski (pisarz i publicysta) na potrzeby filmu, podjął się Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Wesele - Andrzej Wajda. Wraz z klasą na fakultecie języka polskiego oglądałam ekranizację Wesela Stanisława Wyspiańskiego. Adaptacji tej podjął się znany polski reżyser Andrzej Wajda. Premiera tego filmu odbyła się 9 stycznia 1973 roku. Był to 17 film tego reżysera, który rozpoczął swoją karierę w 1955 r. Na ową premierę przyszło wielu sympatyków jego talentu. Przyszli i nie rozczarowali się ,gdyż Wajda ujął wszystkie najważniejsze części tego genialnego polskiego dramatu opowiadającego o weselu inteligenta – Lucjana Rydla ( Jan Olbrychski) z chłopką Jadwigą Mikołajczykówna (Ewa Ziętek –Debiut). Wesele odbyło się 20 Listopada 1900 r. w domu Włodzimierza Tetmajera (Gospodarz - Marek Malczewski) malarza i poety. Nie było to autentyczne odzwierciedlenie tego wesela, które odbywało się bronowickiej chacie pod Krakowem. Wyspiański wprowadził tu dwa rodzaje postaci: pierwsze to postacie realistyczne tzn. Pan Młody, Panna Młoda, Gospodarz, Gospodyni (żona Tetmajera, siostra Panny Młodej - Izabella Olszewska) Poeta (Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Andrzej Łapicki) Dziennikarz (Rudolf Starzewski – redaktor naczelny czasu - Wojciech Pszoniak ) Zosia, Maryna i Haneczka (kuzynki Rydla - Gabriela Kwasz, Barbara Wrzesińska, Maria Konwicka) Rachela (Maja Komorowska) i inni. Ogólnie wyróżnionych postaci było 28. Druga część bohaterów, to postacie fantastyczne. Było ich 7 – Chochoł,Widmo, Stańczyk, Hetman, Rycerz, Upiór, Wernyhora. Postacie te były symbolami. Na przykład Stańczyk symbolizuje mądrość, Chochoł – prywatę, zdradę Postacie fantastyczne mają znaczący wpływ na akcję tego młodopolskiego dramatu. Dramat ten opowiada o tym jak wygląda możliwość odzyskania niepodległości. Wyspiański pokazuje,iż w obecnym czasie, po rzezi galicyjskiej, inteligencja nie zaufa chłopstwu, choć twierdzi,iż tamto, co było już nie ma znaczenia. Chłopi chcą walczyć o niepodległość. Są w stanie w każdej chwili ruszyć do walki. Potrzebują jedynie kogoś, kto by nimi pokierował. Inteligencji pasuje obecny stan rzeczy. Idą na ugodę z zaborcami i nie mają takiego zapału do walki jak chłopi. Dramat ten pokazuje nam ,że odzyskanie niepodległości poprzez wspólną walkę obu stanów jest po prostu niemożliwe. Andrzej Wajda poprzez swój niesamowity talent doskonale pokazuje nam realia tamtych czasów. Z utworu wyciął rzeczy zbędne. Nie zabrał temu dramatowi niczego z jego fabuły. Wszystko jest jasne, nie ma żadnych niedomówień. Choć nie wszyscy tak twierdzą jak Ja. Z recenzji Antoniego Słonimskiego z 25 II 1973 z Tygodnika Powszechnego wyczytałam: Ambitny Wajda chciał zrobić z Wesela film światowy. Potrzeba mu było krwi i Cepelii, i aby dla tych dwu elementów miejsca starczyło, poobcinał kosą chłopską najpiękniejsze strofy naszej poezji narodowej. Wszystkie niemal delikatne dialogi Wesela zagłuszył muzyką taneczną i wrzaskiem pijanej czeredy. (...) Nigdy nie byłem głosicielem hasła: "Ale świętości nie szargać, bo trza, żeby święte były". Sam niemało w życiu naszargałem i nie jestem lękliwy, ale tych słów z tekstu Wesela nie ośmieliłbym się wykreślić. Z całym szacunkiem do tego wybitnego polskiego poety, lecz nie mogę się z tą opinią zgodzić. Argumenty moje są następujące: Po pierwsze właśnie tak wyglądają wesela. Muzyka jest głośna,przytłumia wszystkie rozmowy. Dlatego uważam ,że to jest naprawdę realnie, autentycznie, prawdziwie nagrane. A co do wyciętego cytatu, o którym wspomina Antoni Słomiński też się nie zgadzam, gdyż uważam ,że wszystkie główne i najważniejsze partie tekstu są ujęte w tej adaptacji. Czy brak tego urywka zabrał coś temu filmowemu dziełu? Teraz trochę o częściach składowych tego filmu. Ludową ,weselną muzykę grały zespoły ludowe: Kamionka z Łysej Góry, Koronka z Bobowej i Opocznianka z Opoczna. Grały ją naprawdę wyborowo. Oglądając ten film czułam się naprawdę jakbym była na wiejskim weselu. Dekoracja wnętrz również dodała do tego uczucia swoje kilka groszy. Borowicka chata wyglądała na prawdziwą wiejską, weselną chatę z XIX w. Kostiumy aktorów doskonale oddawały tradycyjność wiejskich ludzi. Przyodziali oni bowiem tradycyjne chłopskie stroje aktualne pod Krakowem. Zgodnie z dramatem Wyspiańskiego stroje te były o różniastych kolorach ze wstążkami oraz pawimi piórami. Makijaż również zasługuje na pochwałę. Buzie chłopskich dziewek nie były umazana żadnymi malowidłami. Były na nich naturalne czerwone rumieńce, a na ich ustach czerwona szminka. Charakteryzator musiał nieźle się namęczyć przy charakteryzacji zjaw. Jestem niemalże pewna ,iż najwięcej czasu poświęcił Jakubowi Szeli. Wyglądał tak okropnie, że aż w nocy mi się śnił. Jeszcze jedno słowo o operatorze kamery. Ten człowiek dzięki swej pracy daje nam okulary ,dzięki którym wchodzimy do tego domostwa i przyglądamy się całej akcji. Kamera tańczy , chodzi bawi się razem z gośćmi, lecz również ,,przygląda się rozmawiającym. Gra aktorów jest wyśmienita. Nie mam do niej żadnych najmniejszych zastrzeżeń A teraz przedstawiam sztab fachowców ,którzy brali udział w tej adaptacji: Reżyseria: Andrzej Wajda Scenariusz: Andrzej Kijowski Zdjęcia: Witold Sobociński Muzyka: Czesław Niemen Muzyka: Stanisław Radwan Scenografia: Tadeusz Wybult Montaż: Halina Prugar-Ketling Kostiumy: Krystyna Zachwatowicz Dekoracja wnętrz: Maciej Putowski Makijaż: Halina Ber Makijaż: Irena Czerwińska Dźwięk: Wiesława Dembińska Asystent reżysera: Andrzej Kotkowski Operator kamery: Sławomir Idziak Przy wypowiedzi podczas 28 rocznicy premiery Wesela Andrzej Wajda wypowiada się następująco: - "Wesele" to nasz najlepszy portret narodowy, nasze najbardziej ostre lustro. Inteligenci i artyści u Wyspiańskiego ciągle spoglądają w przeszłość, bawią się teraźniejszością. Nie są zdolni ani godni nawet tego, by poprowadzić chłopów ku wyzwoleniu, ku przyszłości. Im się nawet nie chce chcieć. Chłopi natomiast są gotowi z kosą lecieć na każde zawołanie, nieważne kto woła, potrzebują przywódcy, który by ich mądrze poprowadził. To, co pokazał nam Wyspiański, skłania do zadumy. Nie jest to portret upiększony. Ale przecież część z weselników 1901 roku, i to zarówno chłopów, jak i inteligentów, kilkanaście lat później zasiliła szeregi Legionów. Czy zatem Wyspiański się pomylił? Nie, postawił bowiem diagnozę, którą zweryfikowały dogodne okoliczności. Po latach sytuacja z "Wesela" powtórzyła się w przypadku "Solidarności". Czym teraz jest "Wesele"? No cóż, to dramat uniwersalny i zawsze w jakiś sposób aktualny. Film, tak jak i książka, pokazuje prawdziwe oblicze narodu polskiego, który bardzo dużo mówi, ale z reguły nie jest gotowy do działań. Reżyser mógł tę sztukę rozszerzyć i uczynić bardziej barwną i bogatą, ale poszedł w zupełnie innym kierunku. Rzeczywistość obecną w dramacie uczynił namacalną i konkretną. W filmie dialogi zostały skrócone do minimum, bohaterom częściej towarzyszyła muzyka. Atmosfera panująca w chacie, stworzona przez aktorów doskonale przedstawiała różnice społeczne między chłopami a artykuł aby odblokować treśćFilm, tak jak i książka, pokazuje prawdziwe oblicze narodu polskiego, który bardzo dużo mówi, ale z reguły nie jest gotowy do działań. Reżyser mógł tę sztukę rozszerzyć i uczynić bardziej barwną i bogatą, ale poszedł w zupełnie innym kierunku. Rzeczywistość obecną w dramacie uczynił namacalną i konkretną. W filmie dialogi zostały skrócone do minimum, bohaterom częściej towarzyszyła muzyka. Atmosfera panująca w chacie, stworzona przez aktorów doskonale przedstawiała różnice społeczne między chłopami a inteligencją. Dyskusje między stanami o sztuce i polityce mają wyjątkowy charakter zarówno w filmie jak i utworze. Forma wypowiedzi została zachowana, bohaterowie mówili wierszem. Rola odgrywana przez widma nie spełniła wymagań. Widma w adaptacji nie były tak wyraźnie jak w dramacie, nie wywoływały skrajnych emocji. Na przykład postać Wernyhory która w Weselu Wyspiańskiego pełni charakterystyczną rolę w filmie nie zrobiła większego wrażenia na widzu. Wykreowany przez Wyspiańskiego na potężnego, mrożącego krew w żyłach jeźdźca został przez Wajdę zdegradowany do ponurej, szarej postaci, która zamiast imponować przypominała strach na wróble Bohater sprawia wrażenia podstarzałego człowieka w którym nie ma nic nadzwyczajnego. Zjawy nie do końca spełniający oczekiwania widzów. Chochoł obdarzony został głosem Czesława Niemena, który śpiewając dokonał pewnej nadinterpretacji tekstu wynosząc się lamentem i zbędnymi emocjami. Kolejne postacie fantastyczne nie wzbudzały zaciekawienia. Kolejność wydarzeń w ekranizacji nie odpowiada kolejności zdarzeń w utworze. Akcja rozpoczyna się na Rynku w Krakowie a według dramatu powinna rozpocząć się w domu Tetmajerów. Reżyser w filmie zachował postać i kształt, zmienił gesty i ruchy, które wyrażają coś pierwszym akcie dramatu najdokładniej przedstawiona jest ówczesna sytuacja społeczeństwa polskiego: jej podział, problemy i relację pomiędzy chłopami, a inteligencją. Zabawa weselna jest symbolem chwilowego, pozornego zbratania się dwóch klas społecznych. W filmie jest to bardzo mocno zaakcentowane. W akcie drugim najważniejsze jest pojawienie się osób dramatu. Symboliczne postacie zjaw są różnie interpretowane. Jednak w filmie są one przedstawione głównie jako drugie oblicze akcie trzecim dodano do scenariusza sceny, które nie występują w dramacie Wyspiańskiego. Sceny nadają adaptacji atmosferę uśpienia, mają charakter symboliczny. Mianowicie przedstawione zostały krajobrazy wsi jesienią. Obraz inteligencji w filmie jest odzwierciedleniem inteligentów z Wesela Wyspiańskiego. Bierność i brak zainteresowania podkreśla lekceważący akcent Staszewskiego w rozmowie Czepca z Dziennikarzem. Chłopi natomiast przedstawieni są w nieco innym świetle. Została także ukazana druga strona medalu czyli skłonność do wypitki, kłótliwość, zadzierżystość, awanturniczość i gwałtowność chłopa . Postać Gospodarza w filmie nie przypomina wyglądem sylwetki z obrazu Matejki i nie wzbudza większych emocji, tak jak w utworze. Kolejna scena której nie ma w dramacie to moment kiedy bohaterowie przejeżdżają przez granicę rosyjsko-austryjacką. Poprzez dodanie tej sceny reżyser podkreślił sytuację historyczną kraju, kiedy Polska była pozbawiona wolności. Jest to również aluzja do czasów, kiedy film był realizowany. Wajda nie uciekł również od ukazania specyficznych cech Polaków, zrobił to dokładnie w taki sam sposób jak Wyspiański. Najpierw szczęśliwi, potem pijani, zaangażowani w rozmowy o polityce. Symbolika w utworze stanowi jego nieodłączny element. W adaptacji nie odgrywa tak istotnej roli. W obu dziełach obecny jest motyw impresjonistyczny i realizm. Podsumowując adaptacja Wesela Wajdy jest przykładem doskonałej interpretacji literatury. Reżyserowi udało się stworzyć wspaniałe dzieło, bez scenicznego podziału, nie naruszając jego struktury. “Wesele” Andrzeja Wajdy pogłębia wiedzę historyczną, filozoficzną i film, można zauważyć liczne przykłady polskich dzieł sztuki. Pojawiają się w nim fragmenty utworów Chopina, hejnał z wierzy Mariackiej, piosenki popularne w tamtych czasach oraz muzyka ludowa. W filmie bardzo przemyślane skróty dialogowe, dodanie nowych scen, połączenie niektórych i zmiany kolejności, dobrane kostiumy, muzyka, montaż i dekorację oraz dynamiczną gra aktorską sprawiają, ze widz staje się uczestnikiem wesela i przenosi się w tamte czasy. Wszystkie zmiany przeprowadzone przez Wajdę są przemyślane, pomysłowe i można powiedzieć, że w niektórych momentach konieczne. Adaptacja nie tylko przybliża nam sztukę Wyspiańskiego, ale także skłania do refleksji nad nami i naszą ojczyzną. Adaptacja filmowa Wesele Opis filmu: Genialna adaptacja filmowa „Wesela” Wyspiańskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy z 1972 roku. Pan Młody – inteligent żeni się z chłopką. Goście weselni pochodzą z różnych warstw społecznych. Weselna zabawa szybko się rozkręca, przechodząc w wódczano-halucynogenną atmosferę, w której pojawiają się zjawy. Wajda stworzył odpowiedni klimat epoki przez kolorystykę, malarskość obrazów, scenografię, kostiumy ale również, a może przede wszystkim przez muzykę. Wszystko uzupełnia mistrzowska obsada. Opis postaci: Panna Młoda – Panna Młoda to około osiemnastoletnia dziewczyna o nieco pucołowatej twarzy i długich rudych włosach. Jest korpulentna i wysoka. Dobrzez zbudowana. Ma na sobie tradycyjny krakowski strój. W skład stroju wchodzi kolorowa, kwiecista spódnica na gumce, sięgająca za kolano i bogato zdobiony gorset z czarnego aksamitu. Na głowie panny młodej wianek przystrojony kwiatami Pan młody – Pan Młody jest starszy od swojej wybranki o mniej więcej dziesięć lat. Jest szczupły i wysoki. Ma blond włosy, krótką brodę i małe okulary w drucianych oprawkach. Jest ubrany w tradycyjny krakowski strój. Jego głowę zdobi czerwona czapka przystrojona kwiatami i pawimi piórami. Czepiec– roześmiany chłop o sumiastych wąsach. Jest tęgi i wysoki. Ma na sobie tradycyjny, bronowicki strój. To ok 50-cio letni mężczyzna. Film dostosowano w ramach projektu „Adapter w szkole”. Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu “Edukacja kulturalna” oraz ze środków PFRON. Polecane

muzyka z filmu wesele wajdy